مقایسه اثر 6 هفته تمرین مقاومتی و تحریکات میدان های الکترومغناطیس پالسی بر مارکرهایntx ، balp و تعادل در زنان یائسه اوستئوپروتیک اولیه

چکیده با توجه به حساسیت استخوان نسبت به تحریکات مکانیکی یکی از راههای بالقوه برای درمان پوکی استخوان، اعمال لودهای فیزیکال و مکانیکال در مقیاس بالینی است.در این مطالعه اثر تمرینات قدرتی و میدان الکترومغناطیسی کم فرکانس بر بیومارکرهای استخوان، تعادل ایستا و دینامیک و سطح کیفیت زندگی زنان استئوپروتیک یائسه بررسی شد 30 زن داوطلب استئوپروتیک یائسه (48 تا 65 سال) به طور تصادفی به سه گروه میدان الکترومغناطیس کم فرکانس(مگنت)، تمرینات قدرتی و کنترل تقسیم شدند. برنامه مداخلات به صورت 3 جلسه در هفته و جمعا به مدت6 هفته انجام شد. گروه مگنت (45 دقیقه پالس مربعی با فرکانس30 هرتزوشدت 40 گوس ) و گروه ورزش ( 45 دقیقه تمرینات مقاومتی تنه، اندام فوقانی و تحتانی با 50-85 درصد 1rm به صورت پیشرونده) 6 هفته و 3 جلسه در هفته درمان شدند. قبل و بعد از 6 هفته شاخصهای ntx,balp,talp,ca,p خون و پارامترهای تعادلی با آزمونهای biodex platform, near tandem stand,star excursion و سطح کیفیت زندگی اندازه گیری شد. یافته ها:کاهش توده چربی در گروه تمرین نسبت به کنترل معنی دار بود.وضعیت تعادل در افراد گروههای مداخله شده نسبت به گروه کنترل بهبودی معنی داری پیدا کرد.بر سطح کیفیت زندگی گروه تمرین نسبت به کنترل و مقادیر پایه بطور معنی داری افزوده شد.در مگنت بهبود کیفیت زندگی فقط نسبت به مقادیر پایه معنی داربود.همچنین سطوح balp در گروه مگنت و تمرین نسبت به مقادیر پایه و در مگنت نسبت به کنترل نیز افزایش معنی داری داشت. ntx در گروههای مداخله شده نسبت به کنترل کاهش معنی داری پیدا کرد. نتیجه: به نظر می رسد استفاده از میدانهای الکترو مغناطیسی جایگزین مناسب تمرینات مقاومتی برای افزایش متابولیسم استخوان و بهبود تعادل در بیماران استئوپروتیک شدید باشد. کلید واژگان:پوکی استخوان، زنان یائسه ،ntx ، balp ، ،تمرینات قدرتی،میدانهای الکترومغناطیس کم فرکانس ،تعادل،کیفیت زندگی